Een paar weken voor de Europese verkiezingen roept dit document op tot Europese mobilisatie om als collectief te slagen in de energietransitie van de auto-industrie. Dat niet alleen, het roept ook op om van deze periode van ongekende transformatie een springplank te maken voor industriële vernieuwing in Europa, door intersectoraal samen te werken en grootschalige projecten tussen de publieke en private sector te leiden. “Met Airbus hebben we al gezien waartoe Europa in staat is. Door meer samenwerkingsinitiatieven te ondernemen, stimuleren we onze industrie om te overleven.”

Deze brief aan Europa is meer dan een pleidooi, het is een routekaart. Luca de Meo stelt hierin zijn diagnose en herinnert aan het belang van de automobielsector, niet alleen voor de economie, maar ook voor de Europese manier van leven, die vandaag de dag te maken heeft met een onevenwichtige concurrentie: “De Amerikanen stimuleren, de Chinezen plannen, de Europeanen reguleren.”

De Meo formuleert zeven aanbevelingen en acht maatregelen om een echt Europees industriebeleid te ontwikkelen, dat concurrerend en uitstootarm is: “Europa moet een hybride model uitvinden. Dat kan bijvoorbeeld door de tweehonderd grootste steden van Europa te betrekken bij de strategie om uitstoot te verminderen, als een soort ‘industriële Champions League’. Door spelers te belonen die zich inzetten voor de transitie. En door ‘groene economische zones’ in te stellen, kunnen investeringen en subsidies voor de energietransitie worden geconcentreerd.”

In de voorhoede van de elektrische revolutie stelt de CEO van Renault Group ook de lancering voor van tien belangrijke Europese projecten op strategisch interessante gebieden. Die moeten verder gaan dan alleen de auto-industrie: natuurlijk het promoten van compacte Europese auto’s, maar ook het ingrijpend vernieuwen van ‘last mile-transport’, het ontwikkelen van laadinfrastructuur en V2G-technologie, het verbeteren van de concurrentiepositie van Europa in halfgeleiders enzovoort.

Luca de Meo is ervan overtuigd dat ‘de ecologische transitie een teamsport is’ en dat ‘de Europese auto-industrie zich snel zou kunnen ontpoppen als de oplossing voor de uitdagingen van Europa.’ In zijn Letter to Europe roept Luca de Meo politieke besluitvormers, gemeenteraadsleden, Europese burgers, NGO’s en spelers in de energie-, software- en digitale sector op om zich te mobiliseren en samen te werken om een nieuw mobiliteitsecosysteem in Europa te creëren.

Letter to Europe: de belangrijkste cijfers

Luca de Meo’s Letter to Europe streeft naar collectieve actie om een van de urgentste uitdagingen van de Europese auto-industrie aan te pakken. Voor deze taak moeten we, zoals hij gewoonlijk zegt, “‘de waarheid’ spreken, en niet alleen onze waarheid.” De diagnose die in de brief wordt gepresenteerd, is gebaseerd op een robuuste feitenbasis om concrete aanbevelingen te doen op basis van een duidelijk beeld van waar we vandaag staan. Hieronder vindt u een selectie van de belangrijkste feiten, die verder in detail worden uitgewerkt in de Letter to Europe.

1. De Europese auto-industrie van vandaag

Maatschappelijke en economische bijdrage

• 13 miljoen mensen werken in de Europese auto-industrie
• dat is 7% van de totale Europese beroepsbevolking
• € 102 miljard handelsoverschot van Europa naar de rest van de wereld (equivalent aan het Franse handelstekort)
• 17% totale R&D-uitgaven van Europa (incl. publieke sector)

2. Uitdagingen voor het Europese leiderschap in de automobielsector

Verschuiving naar Azië

• ~4% van de Europese verkoop van elektrische voertuigen is afkomstig van Chinese merken
• 35% van de wereldwijd geëxporteerde elektrische voertuigen was in 2023 Chinees
• € 6.000-7.000 Chinees kostenvoordeel op auto’s in het C-segment (25% totaalprijs)
• Ontwikkelingscyclustijd van 1,5 tot 2 jaar in China, tegenover 3 tot 5 jaar in Europa

Uitdaging van elektrificatie

• x2 potentiële omvang van activiteiten met elektrische voertuigen: kans van € 200 miljard binnen de geografische reikwijdte van Renault
• 55% autoverkoop uit elektrische voertuigen in 2030 (vs. 8% vandaag)
• € 252 miljard vastgelegd door Europese autofabrikanten tussen 2022 en 2024 om in 2035 een netto nulpunt in Europa te bereiken
• 25 miljoen banen getroffen door digitale en ecologische transities, waarbij 500.000 banen in de ICE-sector worden getroffen en 120.000 banen moeten worden gecreëerd

De Europese regelgevingsparadox

• Elk jaar worden er in Europa 8 tot 10 nieuwe regels geïntroduceerd
• Gemiddeld 60% zwaardere auto’s vandaag vergeleken met 20 jaar geleden
• 50% stijging van de voertuigprijzen vergeleken met 20 jaar geleden
• 40% Franse productiebanen verloren door reshoring (40% hogere loonkosten in Europa t.o.v. China)
• ~x2 leeftijd van gemiddelde wagenpark (nu 12 jaar oud, tegenover 7 jaar historisch gezien)
• Tot 25% van de R&D-middelen gaat naar de implementatie van regelgeving

Verschillende reguleringsmodellen

• €110-160 miljard Chinese productiesubsidies voor de periode tot 2022
• $40 miljard voor belastingkredieten voor groene productie in de VS uit de Inflation Reduction Act

Lees hier ‘’Letter to Europe’’